چیزی به نام شکست وجود ندارد و آنچه به دست می آید تنها نتیجه است و بس. این باور تقریبا ادامه ی باور اول است و به همان اندازه نیز دارای اهمیت است. هر یک از ما مواردی را می توانیم به یاد آوریم که به دنبال چیزی بوده ایم، ولی چیز دیگری به دست آورده ایم. گاهی هر گونه تلاش و برنامه ریزی که می کنیم می بینیم هیچ چیز درست از آب در نمی آید. آنچه می توان گفت این است که اگرچه نتیجه به دست آمده مطلوب ما نیست، ولی نتیجه به بار آمده است.
نتایج مثبت از صحت تکالیف انجام یافته حکایت دارند و نتایج منفی نیز ما را به آزمودن شیوه های معقول و درست فرا می خوانند و نه افسوس و دریغ خوردن بر گذشته و تایج از دست رفته، آدمی تا زنده است شکست نخورده است و این باور افراد موفق است. آدمها همواره موفق می شوند نوعی نتیجه به دست آورند، خواه مثبت باشد و منفی، آنان نتیجه را تجربه ای به شمار می آورند که بر میزان شناخت آنها افزوده است.
یکی از ویژگی های فرهنگ پویای سازمانی نیز همین است که نتیجه منفی را به حساب یادگیری می گذارد.
تنها سرمایه ای که همواره برای آدمی می ماند یا تنها فایده ای که هر روز نسبت به روز قبل به دست می آید، تجربه است و این سرمایه ای است که تنها افراد موفق توان بهره برداری از آن را می یابند. افرادی که از شکست می ترسند، از آنچه ممکن است عملی نشود از قبل نقشه ای در ذهن خود ترسیم می کنند و همین نقشه ذهنی آنان را از همان اقدامی که می تواند موجب تضمین موفقیت شود باز می دارد.
نویسنده ی مشهوری گفته است هیچ منظره ای غم انگیز تر از مشاهده یک جوان بدبین نیست. این گفته درست است زیرا افرادی که شکست را باور دارند، تقریبا یک زندگی نکبت بار را برای خود تضمین می کنند، مانند افراد خود کم بین که با احساس خود کم بینی پذیرفته اند که بدبخت هستند و هرچه غم و ناراحتی و سختی است سهم آنان است. اینان گمان می کنند که دیگران نه غمی دارند و نه دردی.
ولی افراد موفق نسبت به آنچه درست از آب در نمی آید یا درست عمل نمی شود هیچگونه احساس منفی به خود راه نمی دهند .
ویلیام شکسپیر می گوید: " شک ها به ما خیانت می کنند زیرا با ایجاد ترس موجب عدم تلاش ما از دست دادن آن موفقیتی می شوند که میتوانستیم به دست آوریم".
فالر بر این باور است که " هر چه انسان آموخته اند از طریق آزمون و خطا بوده است. به دیگر سخن انسان ها تنها از طریق خطاها درس آموخته اند".
باور به شکت یکی از راه های مسموم کردن ذهن است. هنگامی که احساسهای منفی را در خود ذخیره می کنیم. بر جسم ،فرایند تفکر و حالت ذهنی خود اثر منفی می گذاریم.
یکی از محدودیت های مهم آدمیان، ترس از شکست است. یکی از استادانی که " مفهوم اندیشیدن بر راه حل های ممکن" را تدریس می کند ،پرسش مهم را مطرح کرده است : " اگر بدانید که در یک کاری شکست نخواهید خورد چه کارهایی خواهید کرد؟ "
پیشنهاد می شود که بپذیریم از این به بعد چیزی به نام شکست معنی و مفهوم ندارد. آدمی همواره نتیجه ای به بار می آورد. اگر با خود عهد بندی که از هر تجربه درسی بگیریم ، برای این منظور ابتدا باید شخصیت خودمان را تحکیم ببخشیم.
شکست برای عاقلان آینه ی عبرتی است که به آنان نشان می دهد که از چه کار یا راههایی باید بپرهیزند. آنان مر خویش ، این متاع ارزشمند را به افسوس و دریغ بر گذشته از کف نخواهند داد.
