
بیشتر مردم از وجود روستای زرگر در حد فاصل 100 کیلومتری غرب تهران، در شهرستان آبیک استان قزوین بی خبر هستند.
روستای زرگر با تمام ایران متفاوت بوده و وقتی به این روستا قدم بگذارید تفاوت و تمایز را در تمام وجوه آن احساس خواهید کرد. از فضای داخلی روستا و سبک خانه سازی در این جا گرفته تا مردمی که در آن زندگی می کنند.
مردم روستای زرگر به زبان رومانی صحبت کرده و به لاتین می نویسند!
البته اهالی روستای زرگر خلق و خوی مهماندوستی ایرانیان را در خود دارند و زمانی که به این روستا وارد شوید، حتما با استقبال گرم مردم زرگر و مهربانی آنان روبرو خواهید شد.
دین مردم روستای زرگر اسلام است و مذهب شان شیعه. مانند اغلب روستاییان، کار مردم در زرگر، کشاورزی و دامپروری است و از همین راه زندگی شان را می گذرانند. هنوز در این روستا اثری از مدرنیته امروزی دیده نمی شود و سبک و سیاق زندگی و شکل روستا، فرم سنتی خود را حفظ کرده است.
مردم روستا هم خود نمی دانند اجدادشان از کجای دنیا به این نقطه آمده اند و چرا زبان شان تغییر نکرده است. افسانه های مختلفی در این باره نقل می شود. بعضی معتقدند در جنگ ایران و روم، تعدادی از روم در ایران اسیر شدند و زرگرها نوادگان آنها هستند. برخی معتقدند نژاد زرگرها ایرانی است و از دوره صفویه در این منطقه ساکن شده اند. بعضی دیگر معتقدند ساکنین این منطقه از نوادگان کولی های اروپایی هستند که به این منطقه آمده اند.
