یک زمانی سفرها ساده تر و دلچسب تر بود. نیازی به پیدا کردن یک آﮋانس مسافرتی کارکشته و رزرو آنلاین هتل و هواپیما نبود.یک خودرو فرسوده بود و باربندش که کلی وسائل پخت و پز بارش می کردند و راهی می شدند.در میان بار خودرو یک عدد چادر با دم و دستگاهش یافت می شد و همان حکم هتل چند ستاره را ایفا می کرد.
چادرها آن زمانها به سادگی و راحتی چادرهای پیشرفته ی الان نبودند،برای برپا کردنشان چند مرد قوی هیکل لازم بود تا بتوانند آنرا را بر روی زمین ثابت کنند.خلاصه چادر به سختی برپا می شد و کل خانواده خوشحال و خندان یک سفر دلچسب و خاطره انگیز را آغاز می کردند.
اما عکاسی در آن زمان نیز پیچیدگی خاص خودش را داشت،اگر کمی غافل می شدیم کل تصاویر سفرمان به باد فنا می رفت.فناوری حالا عکاسی را نیز ساده تر کرده است.دیگر کمتر پیش می آید تا تصاویر نازنین سفر برای همیشه از بین بروند،دوربینهای دیجیتال جایگزین نوع آنالوگ شدند.اما چقدر ذوق داشتیم وقتی بعد از یکی دو ماه پس از سفر عکسها چاپ می کردیم،تازه شاهد ﮋستها و عکسهای عجیب و غریبمان می شدیم.آن زمان از عکاسی سلفی نیز خبری نبود و یک سه پایه از کل خانواده عکس می گرفت.
خلاصه گاهی باید یاد سفرهای گذشته افتاد و آلبوم قدیمی را ورق زد و به یاد آورد که روزگار چه سیری را از سر گذرانده است.
