شما را نمیدانم، اما من وقتی به خطه ی شمالی کشور سفر میکنم، هیچ علاقه ای به رزرو هتل ندارم. ترجیح میدهم از همینجا بی خبر سفر کنم و دنبال ویلای مناسب بگردم. حتی دوست ندارم در یک ویلای تکراری وقتم را بگذرانم.
حتی برایم بارها پیش آمده که ساعت ها صرف گشتن محلی مناسب برای اقامت کردم، اما این گشتن ها را به اقامت در هتل ترجیح میدهم. استان مازندران آنقدر طبیعت زیبا و دل انگیزی دارد که به نظرم حیف است در اتاق های یک هتل حتی لوکس هدر شود.
خانه های کاهگلی، ویلاهای لب دریا، حتی کلبه های چوبی میتواند یک مسافر را بیشتر به فضای رمز آلود طبعت نزدیک کند تا اتاق های مدرن و نسبتا امروزی هتلها.
ویلای کوچکی که در سنگ کف حیاط آن شما را از راه سبزی به سمت امواج دریا هدایت میکند، صدای امواج خروشان دریا قدمهایتان را یاری میکند و در آخر خود را روی صخره هایی نشسته میبینید که امواج دریا هر از گاهی با شما آب بازی میکنند.
میبینید، تصور همچین حالتی حتی میتواند تاثیرات منحصر به فرد داشته باشد، چه رسد که خود به این مکان سفر کنید و در مکان های اینچنین اقامت کنید!
