حتما تا به حال به روستاهای متعددی در کشور سفر کرده و در هر یک نیز شاهکارهای طبیعت محسورتان ساخته است. اما آیا تا به حال می دانستید که روستایی در نزدیکی غرب تهران وجود دارد که می توانید چیزی شبیه به یک تور اروپایی را در آن تجربه نمایید؟
بیشتر مردم از وجود روستای زرگر در حد فاصل 100 کیلومتری غرب تهران، در شهرستان آبیک استان قزوین بی خبر هستند.
روستای زرگر با تمام ایران متفاوت بوده و وقتی به این روستا قدم بگذارید تفاوت و تمایز را در تمام وجوه آن احساس خواهید کرد. از فضای داخلی روستا و سبک خانه سازی در این جا گرفته تا مردمی که در آن زندگی می کنند.
مردم روستای زرگر به زبان رومانی صحبت کرده و به لاتین می نویسند!
البته اهالی روستای زرگر خلق و خوی مهماندوستی ایرانیان را در خود دارند و زمانی که به این روستا وارد شوید، حتما با استقبال گرم مردم زرگر و مهربانی آنان روبرو خواهید شد.
دین مردم روستای زرگر اسلام است و مذهب شان شیعه. مانند اغلب روستاییان، کار مردم در زرگر، کشاورزی و دامپروری است و از همین راه زندگی شان را می گذرانند. هنوز در این روستا اثری از مدرنیته امروزی دیده نمی شود و سبک و سیاق زندگی و شکل روستا، فرم سنتی خود را حفظ کرده است.
مردم روستا هم خود نمی دانند اجدادشان از کجای دنیا به این نقطه آمده اند و چرا زبان شان تغییر نکرده است. افسانه های مختلفی در این باره نقل می شود. بعضی معتقدند در جنگ ایران و روم، تعدادی از روم در ایران اسیر شدند و زرگرها نوادگان آنها هستند. برخی معتقدند نژاد زرگرها ایرانی است و از دوره صفویه در این منطقه ساکن شده اند. بعضی دیگر معتقدند ساکنین این منطقه از نوادگان کولی های اروپایی هستند که به این منطقه آمده اند.
بیشتر مردم از وجود روستای زرگر در حد فاصل 100 کیلومتری غرب تهران، در شهرستان آبیک استان قزوین بی خبر هستند.
روستای زرگر با تمام ایران متفاوت بوده و وقتی به این روستا قدم بگذارید تفاوت و تمایز را در تمام وجوه آن احساس خواهید کرد. از فضای داخلی روستا و سبک خانه سازی در این جا گرفته تا مردمی که در آن زندگی می کنند.
مردم روستای زرگر به زبان رومانی صحبت کرده و به لاتین می نویسند!
البته اهالی روستای زرگر خلق و خوی مهماندوستی ایرانیان را در خود دارند و زمانی که به این روستا وارد شوید، حتما با استقبال گرم مردم زرگر و مهربانی آنان روبرو خواهید شد.
دین مردم روستای زرگر اسلام است و مذهب شان شیعه. مانند اغلب روستاییان، کار مردم در زرگر، کشاورزی و دامپروری است و از همین راه زندگی شان را می گذرانند. هنوز در این روستا اثری از مدرنیته امروزی دیده نمی شود و سبک و سیاق زندگی و شکل روستا، فرم سنتی خود را حفظ کرده است.
مردم روستا هم خود نمی دانند اجدادشان از کجای دنیا به این نقطه آمده اند و چرا زبان شان تغییر نکرده است. افسانه های مختلفی در این باره نقل می شود. بعضی معتقدند در جنگ ایران و روم، تعدادی از روم در ایران اسیر شدند و زرگرها نوادگان آنها هستند. برخی معتقدند نژاد زرگرها ایرانی است و از دوره صفویه در این منطقه ساکن شده اند. بعضی دیگر معتقدند ساکنین این منطقه از نوادگان کولی های اروپایی هستند که به این منطقه آمده اند.
