روش های راه اندازی کافی شاپ با بودجه ی کم و محدود چطور خواهد بود؟
به عبارتی ساده تر چطور می توانیم با بی پولی کافی شاپ راه اندازی کنیم؟ شما می خواهید یک کافی شاپ داشته باشید اما پول ندارید؟ راه اندازی کافی شاپ با بودجه ی کم یکی از چالش های بزرگ وسیع ترین گروه علاقه مند به این نوع کسب و کار است. و ما فکر می کنیم که این یک موضوع ارزشمند است که می توانیم در این جا در خصوص چگونگی های آن به بحث بپردازیم.
آیا شما نیز قصد راه اندازی فست فود در شهر بزرگ تهران دارید؟ امروزه به دلیل تقاضا و علاقه ی زیاد مردم به فست فود ها این کسب و کار رونق بسیاری گرفته است و اکثر جوانان نیز رویای راه اندازی یک فست فود را در سر می پرورانند. برای راه اندازی یک فست فود موفق و مدرن نیاز به سرمایه و بودجه ی کافی است. حال اگر سرمایه ی چندانی برای شروع ندارید، نگران نباشید چراکه فست فود های زیادی در تهران راه اندازی شده است که در مدت بسیار کم با شکست مواجه شده و خود را از این صنعت خارج کرده اند. بنا بر این به راحتی می توانید تجهیزات کارکرده فست فود را به بهترین قیمت تهیه نمایید. با اجاره ی یک مکان کوچک و استفاده از تجهیزات کارکرده فست فود می توانید شروع خوبی داشته باشید.
اکثر فست فود های بزرگ و موفق با مشاوره های پی در پی، گام به گام و کاملا اصولی قدم در این صنعت گذاشته اند و توانسته اند پله های موفقیت را یکی یکی طی کنند. اگر نمی توانید با بودجه ی اندکی که دارید از مشاوره راه انداز فست فود کمک بگیرید، بهتر است برخی از فست فود های موفق را در نظیر داشته باشید و نقاط ضعف و قوت آن ها را بشناسید و گاها الگو برداری کنید، تا بتوانید خود را در این صنعت زنده نگه دارید. حال با ما همراه باشید تا برخی از فست فود های موفق سطح شهر تهران را به شما معرفی نماییم.
دیروز از رو به روی پیتزا پنتری گذشتم. رستورانی که خاطرات بسیار خوبی را برایم رقم زده است و میتوانم بگویم یادگار روزهای خوب با دوستان قدیمی ام است. زمانی آنجا پاتوق ما دوستان بود و هر هفته در پشت میز و صندلی این رستوران مینشستیم و پیتزا و یا لازانیا سفارش میدادیم و در فضای گرم و صمیمی اش به گفت و گو میپرداختیم. هنوز هم که هنوزه عکس های بسیاری از آن روزگار برایمان باقی مانده است و بس. چرا که مشغله ی روزمرگی ما را از یکدیگر جدا کرده است و پیشرفت تکنولوژی و این گوشی های موبایل لعنتی نزدیکترین فاصله ی بسیار دور را ایجاد کرده است.
دیگر تمام دیدار ها مجازی شده اند و رفع دلتنگی ها با یک تماس مجازی به پایان میرسد. عطش و شوق دیدار به پایان رسیده است و دیگر دلهره ی کم بودن به سر آمده.آیا نه این است که باید لعنت بگوییم به این تکنولوژی های جدایی افکن؟ و یا شاید قصد آنها نزدیک کردن آدمها بوده است؟ اما چه کنیم که ظرفیت ما اجازه ی درست استفاده کردن از آن را نداد !
